นิตยสาร สสวท. ฉบับที่ 184 กันยายน - ตุลาคม 2556

23 / 62

23 ปีที่ 41 ฉบับที่ 184 กันยายน - ตุลาคม 2556
หลังจากนั้น มีการขยายโครงการสู่สังคม สร้างแนวทาง
การศึกษาต่อระดับอุดมศึกษาเส้นทางใหม่ที่ไม่ต้องสอบ
คัดเลือก มีการใช้กระบวนการวัดและประเมินผลแบบใหม่ที่
เป็นระบบมากขึ้น และมีกฎหมายการศึกษาพิเศษฉบับใหม่
เพิ่มขึ้น ในปี พ.ศ. 2540 ซึ่งทำ�ให้การคัดเลือกแตกต่างจากเดิม
สำ�หรับนักเรียนที่มีความสามารถพิเศษวิชาคณิตศาสตร์และ
วิชาวิทยาศาสตร์ จะต้องมีคะแนนในวิชาดังกล่าวสูงกว่า 1.5
เท่าของส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเหนือค่าเฉลี่ย และมีคะแนน
เฉลี่ยสะสมในระดับชั้นอยู่ใน 1 % สูงสุดของนักเรียนในระดับ
เดียวกัน นอกจากนี้จะต้องแสดงศักยภาพในการเข้าร่วมแข่งขัน
ระดับชาติ หรือระดับนานาชาติ (Wu & Cho, 1993)
ในปี พ.ศ. 2549 นักเรียนผู้มีความสามารถพิเศษเพิ่ม
จำ �นวนขึ้นอย่างมีนัยสำ�คัญ แต่โรงเรียนที่มีหลักสูตรสำ�หรับเด็ก
เหล่านี้มีเพียง 13 % เท่านั้น ในขณะที่การเพิ่มจำ�นวนห้องเรียน
พิเศษยังมีอุปสรรคจากทัศนคติของผู้ปกครอง รัฐบาลจึง
ต้องการให้มีระบบการคัดเลือกที่ยากขึ้น โดยให้นักเรียนที่ผ่าน
การคัดเลือกต้องมีคะแนนเหนือกว่าเปอร์เซ็นไทล์ ที่ 97 และ
ผ่านการสอบคัดเลือกเบื้องต้นจากโรงเรียนในท้องถิ่น ผ่านการ
สอบปฏิบัติการทางวิทยาศาสตร์ การสอบสัมภาษณ์ เป็นต้น
(Ministry of Education, Republic of Taiwan, 2102)
ปี พ.ศ. 2552 ไต้หวันได้มุ่งเน้นวิชาวิทยาศาสตร์มากขึ้น
รัฐบาลได้มุ่งเน้นวิชาวิทยาศาสตร์ขั้นสูงโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน
ระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนปลาย ทำ �ให้ไต้หวันประสบความ
สำ�เร็จจากการแข่งขันในเวทีโลก คือ การแข่งขันคณิตศาสตร์
และวิทยาศาสตร์โอลิมปิก ซึ่งเป็นแผนพัฒนาโครงการในระยะ
ยาว และนั่นเป็นแรงกระตุ้นให้เกิดความสนใจในการเรียนรู้ทาง
วิทยาศาสตร์มากขึ้น (Gifted Phoenix, 2013)
ปี พ.ศ. 2555 ไต้หวันยังคงมีการอบรมนักเรียนสำ�หรับการ
แข่งขันโอลิมปิกวิชาการระหว่างประเทศ มีการจัดการแข่งขัน
ภายในประเทศในสาขาวิชาวิทยาศาสตร์ คณิตศาสตร์ และ
คอมพิวเตอร์ในระดับมัธยมศึกษา มีการริเริ่มโครงการใหม่ ๆ
ทางวิทยาศาสตร์และติดตามผลการดำ�เนินการ และไต้หวันยัง
คงพัฒนาโครงการอัจฉริยภาพอย่างต่อเนื่อง
จากผลการแข่งขันในเวทีโลก หรือผลการประเมินระดับ
นานาชาติ เช่น โครงการ PISA พบว่า ในปี พ.ศ. 2553 ไต้หวัน
ได้อันดับ 5 ของโลกในวิชาวิทยาศาสตร์ อันดับที่ 12 ในวิชา
คณิตศาสตร์ แสดงว่าไต้หวันกำ�ลังเดินมาถูกทาง อย่างไรก็ตาม
ไต้หวันยังคงแก้ปัญหาที่พบต่อไป ไม่ว่าจะเป็น ความเข้าใจผิด
ต่อการเสริมสร้างความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ นอกจากนี้ถึงแม้
บรรณานุกรม
Discover Taiwan. (2013, May). General information. Retrieved July 20, 2013,
from
Gifted Phoenix. (2013, February). Education in Taiwan part 1. Retrieved
July 18, 2013, from
giftededucation-in-taiwan-part-one
Gifted Phoenix. (2013, February). Education in Taiwan part 2. Retrieved July
18, 2013, from http://gifted (gifted
education-in-Taiwan-part-two)
Hsin - tai, Lin, & Wu, Tzu-hui. (1991, January). Gifted education in Taiwan in
Current Trends in Gifted and Talented Education in Taiwan. Republic of
China Gifted Education International, 7, 85-92.
Ministry of Education, Republic of China (Taiwan). (2012, December ).
Introduction of Special Education, Retrieved July 19, 2013, from
http://140.111.1.127/ct.asp?xItem=11631&ctNode=783&mp=1
Wu, W. T . & Cho, S. (1993). Programs and practices for identifying and
nurturing giftedness and talent in Asia (outside the Mainland of China).
In K. A. Heller, F. J. Monks, & A. H. Passow (Eds.). International handbook
of research and development of giftedness and talent, 797-807.
Wu, Wutien. (1989, May). Cultivating Genius. Retrieved July 18, 2013, from
tx_TRCategory=&mp=4
รัฐบาลจะมีนโยบายส่งเสริมกระบวนการคิด แต่ยังมีข้อจำ�กัด
ในเรื่องกระบวนการประเมินผล และการให้การศึกษาแก่ครู
ผู้สอน
ปัจจุบันไต้หวันยังคงดำ�เนินแนวทางตามหนังสือปกขาว
(The white book of gifted education) ที่ระบุแผนพัฒนา
ในอนาคต 7 ประการ ได้แก่ กระตุ้นการวิจัยทางวิทยาศาสตร์
และการนำ�ไปใช้ การปรับกฎข้อบังคับต่าง ๆ ให้มีความยืดหยุ่น
มากขึ้น รักษาแนวทางการดำ �เนินงานโครงการอัจฉริยภาพ
ยกระดับการศึกษาให้แก่ครูและเพิ่มขีดความสามารถให้ครูใน
โครงการอัจฉริยภาพ เพิ่มมาตรฐานในการวัดผลและประเมิน
ผล เผยแพร่หนังสือปกขาว ก่อตั้งศูนย์วิจัยโครงการพัฒนา
อัจฉริยภาพระดับชาติ และผลักดันให้เกิดแหล่งข้อมูลสำ�หรับ
การพัฒนาอัจฉริยภาพในระดับอาเซียน (Gifted Phoenix,
2013), (Ministry of Education, Republic of Taiwan,
2102)
จากทั้งหมดนี้ทำ �ให้มองเห็นภาพว่า ความพยายามจาก
หลายภาคส่วนและการลงมืออย่างจริงจัง โดยเริ่มจากการ
ลองผิดลองถูก และค่อยปรับปรุงแก้ไขปัญหา ทำ�ให้การศึกษา
ของไต้หวันดำ�เนินมาถึงจุดนี้ได้ สำ�หรับประเทศไทยก็ยังไม่
ยอมแพ้ และยังคงหาหนทางพัฒนาโครงการอัจฉริยภาพ
สำ �หรับเด็กไทยต่อไป...