45 / 62
45
ปีที่ 43 ฉบับที่ 194 พฤษภาคม - มิถุนายน 2558
ขจร พีรกิจ
ผู้เชี่ยวชาญ สาขาเทคโนโลยีทางการศึกษา สสวท.
ความเข้าใจเรื่องการเรียนการสอนที่เกี่ยวข้องกับวิชาที่มี
เนื้อหาด้านความคิดสร้างสรรค์ ด้านกราฟิค ในบ้านเราถูกเข้าใจ
ในเรื่องการสนับสนุนให้ผู้เรียน มีความเชี่ยวชาญในการใช้เครื่องมือ
เป็นประเด็นหลัก เช่น การเรียนโปรแกรม Photoshop ต้องคิด
ว่าเมื่อเรียนเสร็จแล้วจะสามารถตกแต่งภาพได้ตามใจนึก
โดยไม่เคยคิดถึงความเป็นจริง ที่ผู้เรียนแต่ละคนมีความสามารถ
ที่ไม่เหมือนกัน บางคนมีทักษะในการควบคุมมือจึงเรียนรู้การใช้
เครื่องมือได้เร็ว แต่บางคนฝึกเท่าไรก็ไม่สามารถวาดเส้นโค้งได้
แต่เขาอาจมีความคิดที่ดี มีแนวทางที่น่าสนใจ มีการเข้าใจใน
การแก้ปัญหางานที่พิมพ์ไม่ได้ ดังนั้นการวัดผลจึงไม่ได้วัดที่
ผลงานในมิติเดียว เพราะผู้เรียนแต่ละคนเมื่อจบไปท�
ำงานอาจ
ไม่ใช่ท�
ำหน้าที่เป็น Designer ทุกคน ซึ่งในงานแขนงใดแขนงหนึ่ง
ไม่ได้มีเพียงแค่ต�
ำแหน่งเดียว แต่ทุกคนต้องท�
ำงานเป็นทีม ดังนั้น
การที่จะท�
ำการสอนและการวัดผลในวิชาเหล่านี้ จึงไม่สามารถ
วัดที่ชิ้นงานที่ปรากฏในขั้นตอนสุดท้ายเพียงอย่างเดียวได้ แต่ต้องมี
กระบวนการที่สามารถตรวจสอบแนวความคิดก่อนจะส�
ำเร็จเป็น
ชิ้นงานได้ด้วย
ในด้านการท�
ำงานที่เกี่ยวข้องกับ Creativity ในบ้านเรา
แม้ จะมีผู้ ที่มีฝี มือและมีผลงานสร้ างสรรค์ ยอดเยี่ยม
ติดระดับโลก เช่น บริษัทอิลลูชั่น จ�
ำกัด ที่สร้างสรรค์ผลงาน
เป็นที่ยอมรับจนได้รางวัลยอดเยี่ยมของโลก 2 ปีซ้อน แต่ก็เป็น
ผลงานความส�
ำเร็จในส่วนของผู้สร้างสรรค์กลุ่มหนึ่งเท่านั้น
แต่ส�
ำหรับนักออกแบบโดยทั่วไป ยังมีอีกมากมายนักที่ยังมี
ปัญหาในการท�
ำงาน แม้จะมีความคิดสร้างสรรค์ แต่ก็ขาด
ความคิดในเรื่องกระบวนการท�
ำงานที่เป็นระบบ การคิดที่ส่ง
ผลในการรับรู้ในวงกว้าง และที่ส�
ำคัญคือความเชี่ยวชาญทาง
ด้านเทคนิค ที่ไม่เข้าใจในการใช้เครื่องมือท�
ำงาน ไม่สามารถ
ประยุกต์การน�
ำเครื่องมือไปใช้งานอย่างแท้จริง ไม่เห็น
ความส�
ำคัญของการใช้งานเครื่องมือเพราะมองแต่ในมุมของ
การออกแบบเท่านั้น
Digital Creativity
กับการเรียนการสอนระดับมัธยมศึกษา